Perfumy z mirrą

Mirra (Myrrh) jest to żółtozłota żywica pozyskiwana przeważnie z trzech gatunków balsamowca. Najpopularniejszym i typowym gatunkiem jest balsamowiec mirra (Commiphora habessinica). Pozostałe dwa gatunki to:

  • Balsamowiec indyjski (Commiphora wightii) - pozyskiwana z tego gatunku żywica nazywana jest mirrą indyjską, mirrą guggul lub mirrą mukkul.
  • Balsamowiec mekkański (Commiphora gileadansis) - nazwa tego balsamowca pochodzi od balsamu jaki wytwarzano w Gileadzie, był on słynnym lekarstwem.

Balsamowiec mirra to niewielkie drzewo lub krzew, osiągający ok. 3 m wysokości należący do rodziny osoczynowatych. Posiada on charakterystyczne gałązki cierniste, które pokryte są małymi, wyrastającymi po trzy w okółku listkami. Kwiaty są drobne zebrane w wznoszące się wiechy o jasnej barwie (od koloru białego, po jasny róż). Owocem balsamowca są małe, kuliste i pękające na szwie pestkowce.

Balsamowiec wywodzi się z terenów północnej Afryki i południowej części Półwyspu Arabskiego. Uprawiany jest w wielu krajach Bliskiego Wschodu. Największe uprawy znajdują się w Somalii, Arabii i Etiopii.

Mirra pochodzi z języka arabskiego „murr” - co w dosłownym słowa tłumaczeniu oznacza „coś, co było gorzkie”, a w języku hebrajskim oznacza „gorycz”. Mirrę uzyskuję się poprzez nacięcie gałęzi lub pnia rośliny. Wyciekająca żywica szybko tężeje, stąd też tworzą się bryłki w kształcie łez. Bryłki gumożywicy mogą różnić się kolorem, który rozpościera się od barwy żółto-przeźroczystej po brunatną. Mirra zawiera żywice (trójterpeny, fenole, kwasy trójterpenowe), aldehydy, ketony i olejek eteryczny, w skład którego wchodzą m.in.: eugenol, aldehyd cynamonowy, limonen, pinen oraz związki śluzowe.

Mirra znana i uważana za jeden ze „skarbów Wschodu” była już od dawien dawna. Posiada przyjemny zapach oraz gorzki smak. Biblia wskazuje, że była jednym z darów jaki Trzej Królowie złożyli narodzonemu Jezusowi. Cieszyła się dużym powodzeniem w obrzędach liturgicznych, wchodziła w skład kadzideł i balsamów. Hebrajczycy używali mirry jako środka oczyszczającego duszę i ciało, w starożytnym Rzymie wykorzystywano ją do balsamowania zwłok oraz używano w celu leczenia brzusznych dolegliwości bydła. Z źródeł wynika, że Chińczycy stosowali ją w leczeniu: hemoroidów, różnego rodzaju krwawień, w zaburzeniach menstruacyjnych, w stanach zapalnych gardła, zaś Hindusi uważali ją za środek przywracający młodość umysłu i ciała oraz chroniący przed chorobami.

Obecnie mirra wykorzystywana jest w przemyśle kosmetycznym, posiada zastosowanie jako surowiec do produkcji perfum, jako kadzidło oraz w medycynie. Przeprowadzone badania przez naukowców z Florencji, wykazały że mirra posiada właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i miejscowo silnie znieczulające. Mirra po rozpuszczeniu w spirytusie, stosowana jest zewnętrznie do leczenia wysypek, używana jest jako środek przeciwzapalny i dezynfekujący. Dzięki swoim cennym właściwościom ma działanie rozgrzewające, przeciwbólowe, wykrztuśne i udrażniające, przeciwalergiczne, pobudzające krążenie, zwalczające przeziębienie i osłabienie, oraz przyspieszające gojenie się ran.

Olejek mirrowy (Oleum Myrrhae) otrzymywany jest w procesie destylacji gumożywicy z parą wodną lub z rozpuszczalnikami. Ma bursztynową barwą i słodkawy zapach. Posiada właściwości antyseptyczne i gojące, dodaje się go do kąpieli, balsamów, okładów, masażu lub inhalacji. Ma zastosowanie w płukankach jamy ustnej i gardła, pomocny w leczeniu zapalenia dziąseł, aft i pleśniawek. Stosowany w dolegliwości układu oddechowego, łagodzi infekcje, kaszel i ból gardła. Działa odstresowująco i antydepresyjnie, posiada działanie rozgrzewające i odprężające, stąd bywa używany w leczeniu stresu i depresji.

W przemyśle kosmetycznym olejek wykorzystywany jest w produkcji mydła, kosmetyków (m.in.: kremów, maseczek, balsamów) oraz perfum. Mirra usuwa nieprzyjemny zapach potu, hamuje wydzielanie łoju i obkurcza rozszerzone pory. Niszczy bakterie ropne i trądzikowe. Ponadto posiada działanie pielęgnacyjne, ujędrniające, regeneruje spękaną i podrażniona skórę.