Grusza (Pyrus) jest rodzajem długo-żyjących drzew, należącym do rodziny różowatych (Rosaceae). Drzewo gruszy posiada wzniesiony, nieregularny pokrój i może osiągać 10-20 m wysokości. Drewno gruszy jest twarde i ciężkie, w kolorze czerwonobrązowym. Posiada wyraziste, roczne słoje.
Kwiaty pojawiają się na przełomie kwietnia i maja, charakteryzują się białą barwą i czerwonymi lub fioletowo-purpurowymi pylnikami. Są pięciokrotne, zebrane w baldachogrona i osiągają ok. 3 cm średnicy. Liście są drobno piłkowane, skrętoległe i ogonkowe. Posiadają spiczasto-jajowaty kształt. Wierzchnia strona liści jest błyszcząca i ciemnozielona, zaś od spodu jest naga i posiada jaśniejszą barwę. Roślina zrzuca liście na zimę.
Grusza zawiązuje owoce, które nazywane są gruszkami. Gruszki osadzone są na długich szypułkach. Mają wydłużony i nieco stożkowaty kształt. W zależności od gatunku i odmiany posiadają barwę zieloną, żółtą lub brązową. Niekiedy można spotkać owoce z czerwonym rumieńcem, bądź cały czerwony. Owoce charakteryzują się winnym i lekko cierpkim smakiem oraz słodkim i świeżym zapachem.
Grusza zawiera ok. 60 gatunków, wśród których wyodrębnionych jest kilka tysięcy odmian, które nadają się do uprawy amatorskiej, jak również do uprawy przemysłowej. Amerykański pomolog Q. Bliss-Zieliński, na podstawie pierwotnego rozmieszczenia geograficznego wyodrębnił dwie grupy: grusze wschodnie (azjatyckie) i grusze zachodnie (europejskie).
Grusza znana była już w starożytnej Grecji. Źródła wskazują, że najprawdopodobniej pochodzi z Azji. Większość gatunków w stanie naturalnym porasta góry i wyżyny, niektóre odmiany rosną również na równinach Europy Wschodniej i Środkowej. Obecnie grusza uprawiana jest prawie we wszystkich krajach klimatu umiarkowanego. Największe uprawy znajdują się w Europie, Azji i USA. W Polsce rośnie ok. 7 milionów drzew tego gatunku.
Grusze znajdują szerokie zastosowanie przemysłowe, nie tylko ze względu na owoce. Drewno gruszy stosowane jest m.in. w przemyśle meblarskim i muzycznym. W meblarstwie wykorzystywane jest przy produkcji sklejek i boazerii. Drewno gruszy używane jest także do wyrobu instrumentów muzycznych i przyrządów kreślarskich.
Owoce gruszy są twarde, cierpkie, ale zawierają liczne witaminy i składniki mineralne. Wykorzystywane i cenione były już w starożytności. W medycynie ludowej stosowane były jako lek zapobiegający różnym chorobom. Spożywane były w różnych postaciach: surowe (polecane przy chorobach, którym towarzyszyła gorączka), pieczone (zalecane osobom cierpiącym na dolegliwości trawienne) oraz smażone (stosowane na wzmocnienie organizmu). Źródła wskazują, że popiół z dzikiej gruszy zmieszany z sokiem gruszkowym był skutecznym preparatem przy zatruciach.
Obecnie w przemyśle spożywczym, spożywa się pod różnymi postaciami, można je konserwować, kandyzować i suszyć. Są również dodatkiem do ciast, deserów, napojów, kompotów czy sałatek owocowych. Stanowią składnik dżemów i konfitur. Przetarte owoce służą do przyrządzania sorbetów, musów oraz sosów. Spożywanie owoców gruszy polecane jest osobom cierpiącym na dolegliwości dróg moczowych i kamicy nerkowej. Gruszki pomocne są w stanach zapalnych układu pokarmowego, ponadto pobudzają trawienie i przeciwdziałają zaparciom. Odmiana Bonkreta Wiliamsa polecana jest jako deser dla niemowląt.
Udowodniono, że sok z gruszek obniża ciśnienie. Napary przyrządzone ze świeżych owoców stosowane są jako okłady na trudno gojące się rany i owrzodzenia. Gruszki, dzięki zawartości jodu, pozytywnie oddziałują na funkcjonowanie tarczycy, przy czym zapobiegają jej schorzeniom. Natomiast bor zawarty w gruszkach dobrze wpływa na funkcjonowanie naszego mózgu. Pobudza szare komórki i poprawia koncentrację.
W przemyśle kosmetycznym wykorzystywany jest ekstrakt z owoców gruszy. Posiada on przede wszystkim działanie odżywcze na skórę, włosy i paznokcie. Dzięki zawartości m.in.: cukrów prostych, witamin, kwasów owocowych, minerałów, polifenoli, wykazuje działanie wygładzające, kojące, nawilżające i antybakteryjne. Ekstrakt z gruszek wykorzystywany jest przy produkcji kremów, lotionów, balsamów czy szamponów do włosów. Używany jest także jako środek pomocny w leczeniu trądziku, egzem i dermatoz.