Cytryna (Citrus limon) jest drzewem dorastającym do ok. 6 m, o jajowatolancetowatych i lśniących liściach, o długości do 15 cm. Kwiaty drzewa cytrynowego wydzielają silną woń, zagnieżdżają się pojedynczo bądź parami, w kątach liści. Owoce cytryny są jajowate, o wydłużonych końcówkach. Mają grubą, żółtą, gruczołkowato-kropkowaną okrywę i żółtawy soczysty miąższ. Miąższ jest bardzo kwaśny, a skórka bogata w witaminy, olejki eteryczne i posiada bardzo gorzki smak. Przypuszcza się że powstała w wyniku skrzyżowania limety (Citrus aurantifolia) z cytronem (Citrus medica).
Cytryna pojawiła się w Europie na przełomie XI/XII w., przywieziona przez krzyżowców, którzy zetknęli się z nią w Palestynie. Ojczyzną cytryny są tropikalne lasy Azji południowo-wschodniej, najprawdopodobniej Chiny. Do Ameryki cytryny przywiózł Krzysztof Kolumb. W krajach o klimacie tropikalnym uprawę cytryn rozpoczęto na przełomie XVII i XVIII w. W roku 1795, we flocie angielskiej, wprowadzono obowiązkową dawkę dzienną 30 g soku cytrynowego. Chroniło to marynarzy przed szkorbutem podczas długich rejsów. Z czasem stała się ona dawką obowiązkową dla wszystkich marynarzy i żołnierzy angielskich, dlatego w Ameryce jeszcze długo po tym byli nazywani oni „cytryniarzami” (limey).
Obecnie do światowych potęg hodowli cytryny należą Hiszpania i Włochy. Uprawiana jest także w Afryce Południowej, USA i Ameryce
Łacińskiej. Drzewo cytrynowe jest rozmnażane przez pestki na
wiosnę, wymaga dobrze drenowanej gleby oraz dużo słońca.
Drzewo cytrynowe uprawiane jest dla owoców (zawierają dużo
witaminy C, B1 i kwasu cytrynowego) i jako roślina ozdobna. Prócz
zastosowania jako orzeźwiający napój, poprawiania smaku,
aromatyzowania jest również wykorzystywana w przemyśle
farmaceutycznym i kosmetycznym, pod postacią olejku. Z uwagi na
zawartość dużej ilości kwasu cytrynowego stosuję się ją jako środek
czyszczący i odkażający. Dawniej skórka cytrynowa była stosowana
jako środek poprawiający trawienie i wzmacniający żołądek, jest
również dobrym środkiem na mole. Wykorzystywano też kwiaty, korę,
drewno i nasiona. Liście uważano za dobry środek ogólnie
wzmacniający i przeciwskurczowy, stosowano je w postaci naparów.
Nasiona używane były w leczeniu malarii zaś kwiaty miały zastępować
kwiaty pomarańczy jako środek uspokajający, a wywar z kory lub
rozdrobnionego drewna (trocin) stosowany był jako środek
moczopędny. W miąższu i skórce znajduje się pektyna, wykorzystywana w przemyśle spożywczym jako zagęszczacz lub emulgator.
Olejek cytrynowy uzyskuje się poprzez wytłaczanie skórek owoców. Zawiera między innymi 90% limonenu, felandren, pinen, kamfen, cytral i citropten. Ma działanie ogólnie pobudzające, tonizujące, wzmacniające odporność, regulujące metabolizm, antyseptyczne, przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe. Ma znakomity wpływ na skórę, dzięki czemu skuteczny jest w takich problemach jak przedwczesne starzenie się, wysypki, czyraki, brodawki, opryszczka, wągry, świerzb, łojotok, trądziku, żylaki, piegi. Działa ujędrniająco na skórę, stosowany do leczenia cellulitis.