Drewno sandałowe pozyskiwane jest z Sandałowca (Santalum) - jest to niewielkie, powoli rosnące drzewo bądź krzew wiecznie zielony. Sandałowiec jest półpasożytnikiem, przeprowadza on fotosyntezę, ale sole mineralne i wodę czerpie z korzeni innych roślin.
Pochodzi z Indii, Indonezji, Cejlonu, Australii oraz wysp
Pacyfiku. Najcenniejsze sandałowce rosną w lasach Indii, w regionach Tamil Nadu, Mysore, Karnataka, Kerala i Andhra
Pradesh.
Wśród 9 gatunków sandałowca - sandałowiec biały (Santalum
album) wykorzystywany do produkcji olejku sandałowego, jest
również drogim lecz bardzo wytrzymałym materiałem budowlanym.
Pochodzące z niego drewno wykazuje wysoką wytrzymałość, jest
niepodatne na wszelkie nasączania i impregnacje poprzez jego bardzo
ścisłą strukturę. Drewno to, po wysuszeniu nie pęka ani nie
odkształca się i nawet wtedy wydziela zmysłowy zapach. Idealnie
nadaje się jako materiał do rzeźb, wytwarzania naczyń czy sztućców.
Produkowane są z niego parkiety i panele.
Olejek sandałowy (santalum album – święty olej)
uzyskuje się poprzez destylację drewna (z części zwanej twardzielą) z parą wodną, moczonego w wodzie przez około 48 godzin. Destylację
prowadzi się pod ciśnieniem pary wodnej 1.4 - 2.8 kg/cm² przez 48 -
75 godzin. Ma wyjątkowy, słodkawy, miękki, korzenny, zmysłowy
aromat i jest jednym z najczęściej wykorzystywanych składników do
produkcji perfum, zarówno damskich jak i męskich.
Już w rękopisach antycznych znajdują się wzmianki o użytku
drewna sandałowego. Wykorzystywano go do ceremonii religijnych,
budowano świątynie i wykonywano rzeźby bóstw. Antyczni
Egipcjanie eksportowali drzewo i przetwarzali go w celach
leczniczych, a w szczególności do balsamowania, jak również w celach religijnych, palili je w hołdzie swoim bogom. W 1636 roku
lekarz Guybert opublikował, że posiada on doskonałe właściwości
lecznicze na owrzodzenia skóry. Hindusi uważali, że wywołuje
pocenie się. W XIX wieku olejek sandałowy zyskał sławę w medycynie
europejskiej, gdyż leczono nim rzeżączkę. Podawano go chorym w formie kapsułek.
Olejek używany doustnie szybko i łatwo przenika do krwiobiegu,
wydalany jest poprzez wydychane powietrze oraz przez nerki. Odkaża
układ moczowy i pokarmowy. Ma właściwości antybakteryjne,
przeciwpasożytnicze, przeciwzapalne i pierwotniakobójcze, oraz
hamuje rozwój Candida albicans. W składzie olejku wyróżnić
można seskwiterpeny, borneol i kurkumeny, dzięki którym z łatwością
leczy rany, oparzenia, wysypki i ukąszenia owadów. Pomaga przy
problemach takich jak nudności, wymioty, zgaga i czkawka na tle
nerwowym.
Prócz specyficznego zapachu to znakomity środek przeciwzapalny, antyseptyczny, odmładzający ciało i zwiększający popęd płciowy. Aromatowi drzewa sandałowego trudno się oprzeć. Uważany jest za jeden z najsilniejszych afrodyzjaków (legenda głosi, że jego zapach unosił się w sypialniach Kleopatry). Wspomaga medytację i uczucie wewnętrznej jedności. Zewnętrznie stosowany jest także do płukania włosów w przypadku łupieżu i łojotoku. Olejek z drzewa sandałowego znajdziemy w gabinetach aromaterapii, salonach SPA, a także w świecach zapachowych.